Δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχει ήδη ειπωθεί! Σε κάποια χώρα μακρινή, σε μια γλώσσα που έχει από καιρό χαθεί. Όλα έχουν ειπωθεί, όλοι οι τρόποι ν’ αγαπάς, όλοι οι τρόποι να μισείς και οτιδήποτε υπάρχει μες την μέση. Ζούμε την ψευδαίσθηση πως είμαστε…

Βρήκα έναν τοίχο γκρίζο και γυμνό. Τον κοίταξα για αρκετή ώρα, σαν να μετρούσα αν με χωράει να γεμίσω τις σκέψεις μου εκεί πάνω. Περπάτησα στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και πήρα 3 κουτάκια κιμωλίες. Γιατί κιμωλίες και όχι μπογιά; Γιατί όχι σπρέι; Την κιμωλία θα…

Ένα σμήνος πουλιά, απ’ αυτά τα ταξιδιάρικα, τ’ αποδημητικά, περνάει και πάνω απ’ την δική μου γειτονιά. Τι να βλέπει άραγε ένα πουλί εκεί ψηλά; Πόσο περίεργα του φαίνονται όλ’ αυτά; Σπίτια κλουβιά, στοιβαγμένα το ένα πάνω στ’ άλλο, να ξεχειλίζουν από πράγματα σε μπαλκόνια…

“…Που να σε ταξιδέψω, Γυαλιά και λαμαρίνες, Γεμίσανε τα χρόνια, Με εκτελεσμένους μήνες…” Κώστα Τριπολίτη «Αγάπη» Αυτή η συγκλονιστική, απλή, μα τόσο περιεκτική παραδοχή: γεμίσανε τα χρόνια (μας) με εκτελεσμένους μήνες. Μήνες και μέρες που αφήσαμε να περάσουν χωρίς να κάνουμε τίποτα. Τίποτα που να…

Ζούνε ανάμεσα μας άνθρωποι που υποφέρουν. Υποφέρουν από υπερβολική ευαισθησία. Νοιάζονται τόσο πολύ για τους άλλους που φοβούνται να τους πλησιάσουν, φοβούνται να δεθούν, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Μη κακό και ο άλλος χαθεί και τους πληγώσει, μη κακό και χαθούν εκείνοι και πληγωθεί…

Παλεύεις με τις λέξεις, προσπαθείς να βάλεις τις σκέψεις σε σειρά. Οι λέξεις κρατάνε το κλειδί, το κλειδί της λογικής σου. Όμορφες λέξεις, άσχημες λέξεις, εύκολες λέξεις, δύσκολες λέξεις, μεγάλες και μικρές, βαρυσήμαντες και απλοϊκές. Όλες τους όμως λέξεις! Έχουν νόημα, έχουν ψυχή, κρύβουν μέσα…