Με το τέλος των Περσικών πολέμων και τη νίκη της Ελλάδας εναντίον των Περσών, οι Αθηναίοι οργάνωσαν τις επιχειρήσεις τους για εκκαθάριση από τις περσικές φρουρές στις γύρω περιοχές.

Έτσι, το 450 π.Χ έστειλαν τον Κίμωνα ο οποίος έπλευσε στην Κύπρο, με 200 τουλάχιστον συμμαχικές τριήρεις, για να εκδιώξει τους Πέρσες και να αποκαταστήσει την Αθηναϊκή κυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο.

Κι ενώ πολιόρκησε το Μάριον και το Κίτιον (σημερινή Λάρνακα), εκεί άφησε την τελευταία του πνοή, είτε από ασθένεια είτε από τραύμα.

Ωστόσο, οι στρατιώτες του δεν ενημερώθηκαν για το γεγονός του θανάτου του αρχηγού τους και συνέχισαν να νικούν κατά τα μάχη επί τριάντα ημέρες πολεμώντας μόνοι τους.

Η άγνοια του θανάτου του στρατηγού τους υπήρξε καίρια για τη συνέχιση της νικητήριας μάχης. Από αυτό το ιστορικό γεγονός παρέμεινε η φράση «Και νεκρός ενίκα».

Πώς θα προχωρούσε η μάχη χωρίς αρχηγό, χωρίς ηγέτη; Κι όμως, μόνο και με τη σκιά του ονόματός του οι στρατιώτες είχαν παραμείνει πιστοί στο χρέος τους.

Τι θα γινόταν χωρίς ηγεσία κάθε τομέας της ζωής; Θα επικρατούσε ενδεχομένως χάος; Είναι αναγκαία η ηγεσία, αλλά και κάποτε γίνεται δυναστεία. Μεταξύ των δύο αυτών άκρων ακροβατεί κάθε ηγεσία.

Η ηγεσία είναι έμφυτη στα ζώα, πάντα κάποιο είδος είναι αρχηγός, αλλά και ανάμεσα στην αγέλη υπάρχει πάντα ο πιο δυνατός που οδηγεί. Έτσι εκ φύσεως και χωρίς καμία εκπαίδευση τα υπόλοιπα ζώα υπακούν.

Κι ανάμεσα στους ανθρώπους, υπάρχουν προσωπικότητες που βγαίνουν μπροστά, οδηγούν στο καλό ή στο κακό (Χίτλερ). Από τη μια πλευρά οι άνθρωποι χρειάζονται ηγέτες για να προχωρούν κι από την άλλη γίνονται κάποτε τυφλό κοπάδι που προχωρεί χωρίς προσωπική συνείδηση.

Η ηγεσία γίνεται φάρος λαμπρός, όπως στην περίπτωση θρησκευτικών ηγετών που πρεσβεύουν αγάπη και αλληλεγγύη (Ιησούς Χριστός, Βούδας, Μαχάτμα Γκάντι και τόσοι άλλοι), αλλά και καταστροφική μανία (βλ. σύγχρονους πολέμους που γίνονται αυτή την περίοδο).

Εάν εκλείπει τής ηγεσίας η ηθική κατεύθυνση, ο ανθρωπισμός, αγάπη που δεν διδάσκεται αλλά βιώνεται, τότε γίνεται συμφορά και όλεθρος πικρός.

Είναι αναγκαία η ηγεσία εκ φύσεως για να ενώνει και να καθοδηγεί αλλά γίνεται κόλαση επί γης αν καθοδηγεί προς το μίσος και τη διαφθορά…