Τι γίνεται όταν βρίσκεις τον έρωτα στη ζωή σου; Τι γίνεται όταν σε ζηλεύει η πιο όμορφη θεά; Πόσα εμπόδια μπορείς να περάσεις για να βρεις αυτό που πραγματικά ψάχνεις; Και πόσα λάθη δικαιούσαι να κάνεις όταν προσπαθείς να γίνεις ευτυχισμένος;
Ένα παραμύθι/διήγημα που αφορά στην υπέρβαση των εμποδίων στον έρωτα είναι το «Έρως και η Ψυχή» του Ρωμαίου φιλοσόφου Λούκιου Απουλήιου (Apuleius).Το διήγημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο του με τίτλο Μεταμορφώσεις, γνωστό και ως ο Χρυσός Γάιδαρος (2ος αιώνα μ.Χ.) και αξίζει να σημειωθεί πως είναι το μόνο αρχαιορωμαϊκό μυθιστόρημα στα λατινικά που σώζεται στο σύνολό του. Πιο κάτω θα εξιστορήσω σε συντομία το «Έρως και η Ψυχή»:
Πάμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Ψυχή ήταν η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου, πιο όμορφη και από τη θεά Αφροδίτη, τη θεά της ομορφιάς, γι’αυτό τη ζήλευε πολύ. Το πρόβλημα για την Ψυχή ήταν, ότι κανένας άντρας λόγω της ομορφιάς της, δεν τολμούσε να τη ζητήσει σε γάμο, ενώ ο πατέρας της ήταν τόσο απεγνωσμένος, που πήγε να ζητήσει βοήθεια από την Πυθία, τη μάντισσα. Η Πυθία του είπε ότι ο μόνος τρόπος για να παντρευτεί η Ψυχή ήταν να την πάρει στην κορυφή ενός λόφου τα μεσάνυχτα, να την εγκαταλείψει εκεί για να έρθει ένα φτερωτό πλάσμα και να την οδηγήσει στο παλάτι του. Ο πατέρας της Ψυχής έκανε αυτό που του είχε πει η Πυθία. Η προφητεία της μάντισσας βγήκε αληθινή. Μέσα σε ένα σύννεφο καπνού εμφανίστηκε ένα φτερωτό πλάσμα, που είχε καλυμμένο το πρόσωπό του και την πήρε στο παλάτι του. Η Ψυχή αρχικά, ήταν τρομοκρατημένη, όμως, αυτό το πλάσμα που την είχε απαγάγει, είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη της με την καλοσύνη του και την ευγένεια του. Η Ψυχή ξεκίνησε να τον ερωτεύεται χωρίς να γνωρίζει φυσικά ότι ο αγαπημένος της ήταν ο ίδιος ο θεός Έρωτας. Περνούσαν πολλές ώρες μαζί και ζούσαν μια πολύ ευτυχισμένη ζωή. Το μόνο πράγμα που της είχε ζητήσει ο Έρωτας, ήταν να μην δει ποτέ το πρόσωπό του, γιατί πίστευε ότι οι θεοί με τους θνητούς δεν πρέπει να ερωτεύονται ποτέ. Κάποια στιγμή, η κοπέλα άρχισε να νοσταλγεί την οικογένειά της τον πατέρα της και τις τρεις αδερφές της. Ζήτησε από το σύντροφό της να πάει να τους επισκεφτεί. Ο Έρωτας, την άφησε να πάει στην οικογένεια της με τον μοναδικό όρο να μην τους πει, ότι δεν έχει δει το πρόσωπό του. Οι αδερφές της Ψυχής ήταν κι αυτές όμορφες κοπέλες και, είχαν παντρευτεί από μικρή ηλικία και όταν άκουσαν την Ψυχή να λέει πόσο όμορφα περνούσανε με τον αγαπημένο της άρχισαν να τη ζηλεύουν. Άρχισαν και την ρωτούν πώς έμοιαζε αυτός ευγενής άνθρωπος, που ήταν τόσο ερωτευμένη μαζί του η αδερφή τους. Τότε η κοπέλα, άρχισε να διστάζει και κατάλαβαν οι αδερφές της ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στη σχέση τους. Όταν την πίεσαν περισσότερο, η Ψυχή παραδέχτηκε, ότι δεν είχε δει ποτέ το πρόσωπο τού. Έτσι άρχισαν να την πιέζουν με δόλιο τρόπο ότι πρέπει να δει το πρόσωπό του.
Το βράδυ όταν θα κοιμόταν ο Έρωτας, η Ψυχή σκόπευε να τον πλησιάσει με ένα λυχνάρι, που θα φώτιζε το πρόσωπό του και, θα κοιμόταν δίπλα του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Το σχέδιο της δεν πήγε όπως υπολόγισε, επειδή, μόλις τον πλησίασε συνειδητοποίησε ότι ήταν ο θεός Έρωτας, και τότε παραπάτησε και έπεσε σε ένα από τα βέλη του. Τα βέλη του θεού Έρωτα σύμφωνα με τον μύθο, έκαναν δύο ανθρώπους να ερωτεύονταν παράφορα, όταν τους τρυπούσαν. Ταυτόχρονα, λίγο λάδι που είχε στο λυχνάρι, έπεσε πάνω στον θεό της αγάπης με αποτέλεσμα να ξυπνήσει. Τότε διαπίστωσε ότι η γυναίκα του αναίρεσε την υπόσχεση της για να μην δει ποτέ το πρόσωπο του και απογοητευμένος πέταξε μακριά προδομένος.
Η Ψυχή προσπάθησε να τον αναζητήσει μάταια, και απελπισμένη ζήτησε βοήθεια από τη θεά Αφροδίτη, η οποία δέχτηκε να την βοηθήσει υπό τον όρο να υποστεί κάποιες δοκιμασίες. Στην πρώτη δοκιμασία η Ψυχή έπρεπε να ξεχωρίσει ένα σωρό σπόρους σε διαφορετικές κατηγορίες και στη δεύτερη δοκιμασία, έπρεπε να πάει να φέρει μαλλί από ένα άγριο ζώο που κατοικούσε δίπλα από έναν ποταμό.Τις δοκιμασίες τις πέτυχε με βοήθεια τρίτων. Στην τρίτη δοκιμασία, έπρεπε να πάει στον Ποταμό των Νεκρών και να φέρει νερό από εκεί. Σε εκείνη την δοκιμασία τη βοήθησε ο θεός Δίας.
Η τέταρτη και τελευταία δοκιμασία ήταν η πιο δύσκολη. Η Ψυχή έπρεπε να πάει στον Κάτω Κόσμο (κόλαση), να συναντήσει την βασίλισσα Περσεφόνη και να της ζητήσει λίγη από την ομορφιά της. Η Ψυχή συναισθηματικά φορτισμένη, γνώριζε πως δεν θα τα κατάφερνε και έτσι για δεύτερη φορά, ήθελε να βάλει τέλος στη ζωή της. Ανέβηκε σε έναν ψηλό πύργο και ήταν έτοιμη να πηδήξει στο κενό. Το ίδιο πνεύμα που την είχε συμβουλέψει και σε προηγούμενη δοκιμασία της υπόδειξε πώς να δράσει ώστε να πετύχει. Η Ψυχή φυσικά ακολούθησε κατά γράμμα τις συμβουλές του πνεύματος, και έτσι έδωσε στον τρικέφαλο κέρβερο που φυλούσε την είσοδο του Κάτω Κόσμου τα γλυκά, και πλήρωσε τον βαρκάρη για να τη μεταφέρει στη βασίλισσα του κάτω κόσμου. Βρήκε την Περσεφόνη και της έδωσε λίγη από την ομορφιά της σε ένα κουτί. Έτσι Ψυχή, έφυγε από τον κάτω κόσμο και ανέβηκε στην επιφάνεια της γης. Όμως, για ακόμη μία φορά, η περιέργεια της, της κόστισε πολύ ακριβά. Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί και άνοιξε το κουτί που της είχε δώσει η βασίλισσα. Το κουτί δεν περιείχε την ομορφιά της Περσεφόνης,αλλά είχε μέσα την κατάρα του Αιώνιου Ύπνου.
Ο Έρωτας αναζήτησε την άτυχη κοπέλα και τη βρήκε στο έδαφος, αναίσθητη να κοιμάται. Πήρε λίγη από την ομορφιά της Ψυχής και την έβαλε στο κουτάκι που της είχε δώσει η Περσεφόνη, ενώ την τρύπησε απαλά με τα βέλη του για να ξυπνήσει. Πήρε την Ψυχή στην αγκαλιά του και πέταξαν μακριά. Δώσανε στην Αφροδίτη το κουτάκι που δεν είχε την ομορφιά της Περσεφόνης, αλλά την ομορφιά της Ψυχής. Η Αφροδίτη δεν ενθουσιάστηκε και πάρα πολύ, αλλά πλέον δεν υπήρχε σημασία, καθώς ο Δίας που παρακολουθούσε την ιστορία της Ψυχής από την αρχή, μέχρι το τέλος, ήταν πλέον πεπεισμένος ότι ο Έρωτας και η Ψυχή, έπρεπε να ήταν μαζί. Και έτσι, κανόνισε, οι γάμοι τους να γίνουν στον Όλυμπο. Ο Έρωτας και η Ψυχή, παντρεύτηκαν και γέννησαν την Ηδονή.
Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής, μας μαθαίνει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Μας μαθαίνει την αξία της εμπιστοσύνης και της υπομονής, όχι μόνο στην αγάπη αλλά και στους στόχους που βάζουμε. Η ψυχή μας, εμείς δηλαδή, μπορεί να περάσουμε από πάρα πολλά εμπόδια και δυσκολίες, αλλά αν είμαστε διαθέσιμοι να φτάσουμε μέχρι το τέλος, τότε πάντα θα βρίσκουμε το κουράγιο να φτάσουμε στον προορισμό μας. Όπως η Ψυχή στο μύθο έτσι κι εμείς θα κάνουμε λάθη και θα χάσουμε την υπομονή. ‘Όμως αν έχουμε κάποιον δίπλα μας να μας στηρίζει και αν αυτό που κυνηγάμε αξίζει πραγματικά, τότε στο τέλος θα πετύχουμε!
