Ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ είναι ο πιο γνωστός και σπουδαιότερος συγγραφέας στην αγγλική γλώσσα, τα έργα του οποίου παίζονται ακόμη σε όλο τον κόσμο. Σε πολλές χώρες, είναι ακόμη και πιο γνωστά από τα έργα των ντόπιων θεατρικών συγγραφέων.  Σκηνές από τα έργα του Σαίξπηρ έχουν προσαρμοστεί και χρησιμοποιηθεί σχεδόν σε κάθε αφηγηματικό μέσο, και έχουν επίσης ζωγραφιστεί επανειλημμένα. Πιο κάτω θα αναλυθούν τρεις ελαιογραφίες εμπνευσμένες από τα έργα του περίφημου συγγραφέα. 

1.A Scene from ‘The Tempest”(1735) by William Hogarth 

Ο πίνακας αυτός απεικονίζει σκηνή από το θεατρικό έργο ”Τρικυμία” (1610–1611) του Γουίλιαμ Σαίξπηρ και είναι μια ελαιογραφία του Άγγλου ζωγράφου William Hogarth (1697-1764).  Εκτίθεται στο Nostell Priory από το 1766, το οποίο είναι ένα σπίτι/μουσείο στην πόλη Nostell στο Δυτικό Γιορκσάιρ της Αγγλίας. Όταν ο 6ος βαρόνος St. Oswald ανακοίνωσε την επιθυμία του να πουλήσει τον πίνακα το 2002, αγοράστηκε από το National Trust, με το συνολικό κόστος να ανέρχεται σχεδόν 300.000 λιρών και χρηματοδοτήθηκε με επιχορήγηση από το Art Fund. Το National Trust ισχυρίζεται ότι είναι “ο πρώτος γνωστός πίνακας μιας σκηνής από τον Shakespeare”.

Ο πίνακας έχει διαστάσεις 80 επί 106,5 εκατοστά και απεικονίζει μια σκηνή από την πράξη 1, σκηνή II, του θεατρικού έργου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, με τον Φερδινάνδο να φλερτάρει τη Μιράντα. Η Μιράντα απεικονίζεται να κάθεται σε ένα θρόνο από κοχύλια και κοράλλια, αποσπασμένη και να χύνεται έτσι από ένα μπολ με γάλα που τάιζε σε ένα αρνί. Αριστερά είναι ο πατέρας της Πρόσπερο και πιο αριστερά ο Φερδινάνδο. Το πνεύμα Άριελ επιπλέει από πάνω, παίζοντας λαούτο ή μαντολίνο. Στα δεξιά είναι το δύσμορφο τέρας Κάλιμπαν, με ένα ρόπαλο πάνω από το κεφάλι του, που κάνει μορφασμούς και σάλια καθώς χτυπάει ένα περιστέρι.

Ο ζωγράφος William Hogarth, (1697 – 26 Οκτωβρίου 1764) ήταν Άγγλος ζωγράφος, χαράκτης, εικαστικός σατιρικός, κοινωνικός κριτικός, γελοιογράφος και περιστασιακός συγγραφέας τέχνης.

2.David Garrick as Romeo and George Anne Bellamy as Juliet in Romeo and Juliet (1757) by Benjamin Wilson 

Ο πίνακας του Benjamin Wilson δείχνει τους ηθοποιούς  David Garrick (1717–1779) ως τον Ρωμαίο και την George Anne Bellamy (1731–1788) ως την Ιουλιέτα στο θεατρικό έργο του Γουίλιαμ Σαίσπηρ. Ο Garrick, ο οποίος ήταν και διευθυντής του θεάτρου Drury Lane Theatre, έγραψε τη διασκευή του δραματικού έργου του Σαίξπηρ ”Ρωμαίος και Ιουλιέτα”  για τους ηθοποιούς  Spranger Barry και Susannah Cibber που τελικά αποχώρησαν από την παράσταση. Έτσι ο Garrick ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ρωμαίου.

Ο πίνακας απεικονίζει τη σκηνή του τάφου στην εκδοχή του David Garrick. Ο Ρωμαίος επιτρέπει στην Ιουλιέτα να ξυπνήσει από τον ύπνο της και οι ερωτευμένοι έχουν χρόνο να πουν το τελευταίο αντίο, πριν πεθάνουν. Απικονίζεται ένα μαυσωλείο με ανοιχτές πόρτες, η δεξιά πόρτα κατεστραμμένη, φωτισμένη από μια λάμπα στο ταβάνι. Η Ιουλιέτα, ξυπνώντας, στηρίζεται στο δεξί της χέρι και σηκώνει το αριστερό της χέρι. Ο Ρωμαίος, με φόρεμα του 18ου αιώνα, στέκεται δεξιά, με το δεξί του χέρι σηκωμένο σοκαρισμένο. Δεξιά από το μαυσωλείο υπάρχουν δέντρα και τάφοι, με πανσέληνο. Ο νεκρός Πάρης είναι ξαπλωμένος στο έδαφος, δεξί πρώτο πλάνο. Αυτή η σκηνή που προκαλεί δάκρυα ήταν τόσο αποτελεσματική που συμπεριλήφθηκε σε παραγωγές κατά τη διάρκεια του 18ου και του 19ου αιώνα.

Ο δημιουργός του πίνακα Benjamin Wilson (1721 –1788) ήταν Βρετανός ζωγράφος, χαράκτης και επιστήμονας. Ο πίνακας βρίσκεται στο Victoria and Albert Museum στο Λονδίνο. 

3.Ophelia (1829-1896) by Sir John Everett Millais

Ο πινάκας αυτός αποτελεί ίσως τον πιο γνωστό πίνακα του ζωγράφου Sir John Everett Millais (1829 –1896), ο οποίος ήταν Άγγλος ζωγράφος και εικονογράφος  και ένας των ιδρυτών της Προραφαηλιτικής Αδελφότητας. Οι προραφαηλίτες, γνωστοί και ως η «αδελφότητα των Προραφαηλιτών», ήταν μία ομάδα κυρίως Άγγλων ζωγράφων που ιδρύθηκε το 1848 με αίτημα την ανανέωση της ζωγραφικής μέσω της μίμησης Ιταλών ζωγράφων, προγενέστερων του Ραφαήλ. Η κίνησή τους γνώρισε μεγάλες αντιδράσεις από το κατεστημένο της εποχής.

Η Οφηλία, η γυναίκα που απεικονίζεται στο έργο τέχνης είναι ένας χαρακτήρας από το δράμα  ”Άμλετ” (1599–1601) του Γουίλιαμ Σαίξπηρ. Η Οφήλια είναι μια νεαρή αρχόντισσα της Δανίας, κόρη του Πολώνιου, αδερφή του Λαέρτη και πιθανή σύζυγος του πρίγκιπα Άμλετ, η οποία, λόγω των πράξεων του Άμλετ, καταλήγει σε κατάσταση τρέλας που τελικά την οδηγεί στον πνιγμό. Η ίδια η Lizzie Siddal, το μοντέλο τέχνης που αποικονίζεται ως η Οφήλια, πέθανε από υπερβολική δόση λαβανίου 10 χρόνια αργότερα.

Ο ζωγράφος χρησιμοποίησε εκτενή συμβολισμό στα λουλούδια που απεικονίζεται στην ελαιογραφία: τα τριαντάφυλλα για αγάπη, και πιθανώς υπαινίσσεται ότι ο αδερφός της την αποκάλεσε «το τριαντάφυλλο του Μαΐου». Η Ιτιά, τσουκνίδα και μαργαρίτα για την εγκαταλειμμένη αγάπη, τον πόνο και την αθωότητα, αντίστοιχα. Οι πανσέδες για μάταια αγάπη και οι βιολέτες (στην αλυσίδα του κολιέ της) για πίστη, αγνότητα. 

Ο πίνακας βρίσκεται στο Tate Gallery στο Λονδίνο.

 

ΠΗΓΗ: Shakespeare in Art (2003) by Jane Martineau et al., Merrel Publishers Limited in association with Dulwich Picture Gallery