Μαζί με τις εύκολες μέρες, υπάρχουν και οι δύσκολες, οι «βροχερές», όπως τις αποκαλώ εγώ.  Εκείνες, που μπορεί κάτι να πάει στραβά, κάποιος να μας χαλάσει τα σχέδια, κάτι να έχει αλλάξει απροειδοποίητα, ή να πάει λάθος… Οι «κακές μέρες»,  μοιάζουν με καταιγίδα.  

Και γεννιούνται, άπειρες δακρύβρεχτες στιγμές,  που μας κάνουν να θέλουμε να δραπετεύσουμε και να μπλοκάρουμε όλο τον κόσμο από το οπτικό μας πεδίο. Η ανάγκη για απομόνωση γίνεται έντονη, το ταβάνι στο σαλόνι μας αποκτά αξία και απλά, το μόνο που θέλουμε να κάνουμε, είναι να μείνουμε μόνοι, να λύσουμε τα θέματά μας και να ταξινομήσουμε όλα όσα στράβωσαν, αρχειοθετώντας τα ξανά.

Κι όσο κρατά η βροχερή διαδικασία, τόσο η μουσική δυναμώνει και άλλο τόσο,  μας βγαίνει η ανάγκη για εκείνη τη βόλτα δίπλα στη θάλασσα, με τα ακουστικά στ’ αυτιά και το αγαπημένο μας τραγούδι να παίζει στη διαπασών, ξεχνώντας τα πάντα, έστω στιγμιαία μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της κάθαρσης, του επαναπροσδιορισμού και της επανεκκίνησης.  

Δεν είναι κακό, αν έκανες λάθος, δεν είναι λάθος αν κάτι πήγε στραβά, δεν είναι σωστό να μην σε αγαπάς επειδή είχες μια βροχερή ή κακή μέρα. Κακό είναι, να πέφτεις και να μένεις στα πατώματα, περιμένοντας τον Σούπερ Μαν να έρθει να σε σώσει.  Ακόμα πιο κακό, είναι, να θεωρείς τον εαυτό σου αναξιόλογο, ασήμαντο και ανίκανο, επειδή η πρωινή βροχή, πλημμύρισε την ψυχή σου.  

Έχουμε ανάγκη τις «βροχερές μέρες», τις ανατροπές και τις αντιξοότητες, τις δυσκολίες και τη θέα απ’ τα τείχη όταν υψώνονται. Σκέψου πως, αν δεν υπήρχαν όλα αυτά, δεν θα είχες ποτέ την ευκαιρία να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου, με τις δυνάμεις σου.  Δεν θα είχες φτάσει μέχρι εδώ που έφτασες και, δεν θα είχες πετύχει όσα πέτυχες. Χρειάζονται να ξέρεις και, οι ξαφνικές  μπόρες  στη ζωή… Μόνο έτσι μαθαίνεις, ποιος είναι πρόθυμος να μοιραστεί την ομπρέλα σου!

Αγάπησε λοιπόν τον εαυτό σου, με τα σωστά και τα λάθη του, μαζί με όλες τις μέρες της ζωής σου, αξιολόγησε τις καιρικές συνθήκες, τη λιακάδα, τη βροχή, εκτίμησε την κάθε εποχή, για όσα σου προσφέρει, δυνάμωσε τη μουσική και, θυμήσου: Μετά την καταιγίδα, έρχεται το ουράνιο τόξο!