Περπατούσε στην άμμο με γυμνά πόδια, κινητό ανά χείρας για να βγάλει φωτογραφίες τα κοχύλια, τη θάλασσα, την πόλη όπως φάνταζε από μακριά να ταξιδεύει…
Συνάντησε τυχαία μια γνωστή ενώ ήταν χαμένη στο καλοκαίρι της, η οποία τη σύστησε ως συγγραφέα.
Άμμος στα πόδια της κι αστέρια στα μαλλιά της είναι το καλοκαίρι της.
Δεν ξέρει πώς έχουν γραμμένο στο μυαλό τους το καλοκαίρι οι λαοί που ζούνε σε κρύες χώρες.
Μα εκείνη γεννημένη στη Μεσόγειο, έχει καρπούζι με χαλλούμι στη γλώσσα της, άμμο στα πόδια της κι αστέρια στα λιτά μαλλιά, τα βράδια του καλοκαιριού που ξαπλωμένη στην αμμουδιά κοιτούσε ανάσκελα τον ουρανό.
Ένα βράδυ σε μια παραλία στη Μεσόγειο κρατούσε αγκαλιά μία κιθάρα πάνω από τη φωτιά που άναψε η παρέα για συντροφιά.
Στη Χίο κοιμήθηκε κάτω από τον έναστρο ουρανό, σε μια αντιφασιστική διαδήλωση.
Και φώναξε, φώναξε για ειρήνη…κι έρωτα.
Έρωτα αντί πόλεμο.
Δεν ξέρει πώς έχουν γραμμένο στη μνήμη τους το καλοκαίρι οι λαοί που ζουν σε κρύες χώρες.
Μα εκείνη, με βουτηγμένα τα πόδια στη θάλασσα τα βράδια σε πάρτι στην παραλία, έχει άμμο στη γεύση της κι αστέρια στα μαλλιά της.
Μια κιθάρα κραδαίνει το απαλό αεράκι στον ύπνο της και ονειρεύεται τον έρωτα,τον έρωτα για ζωή, αντί τις πολεμικές ιαχές.
