Θυμόμαστε πάντα τις δύσκολες στιγμές και τις στενάχωρες μέρες που μας έφεραν αναστάτωση στην καθημερινότητά μας, ανατροπές στη ζωή μας, αβεβαιότητα στις αποφάσεις μας, ανασφάλεια στις επιλογές μας.
Τις θυμόμαστε έντονα. Ακόμα κι αν προχωρήσαμε ή αναθεωρήσαμε. Το σφίξιμο στο στομάχι παραμένει ίδιο. Η πίκρα στη θύμηση εκείνων των στιγμών, το καρδιοχτύπι πίσω από την πόρτα που έπρεπε να κλείσει, ο κύκλος που έπρεπε να σφραγίσει. Όλοι μας, λίγο πολύ, περάσαμε από σταυροδρόμια ανασφάλειας, τραβήξαμε τις κόκκινες γραμμές μας… με πόνο και φόβο, αφήνοντας μας πληγές, που έκλεισαν δύσκολα στο πέρασμα του χρόνου, δημιουργώντας με γενναιότητα ανορθογραφίες και μουτζούρες στα κιτάπια της καρδιάς μας.
Εκείνο που έχει σημασία, είναι η διαχείριση αυτών των καταστάσεων και η δύναμη να μπορούμε να μεταμορφώσουμε την λύπη σε χαρά και τη σύγχυση που προκαλούν όλα αυτά τα σκαμπανεβάσματα, σε κάτι υπέροχο. Για να μπορέσουμε σιγά – σιγά να είμαστε ήρεμοι, χαρούμενοι, αισιόδοξοι, θετικοί. Και πίστεψέ με, αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να χαρίσεις στον εαυτό σου για την υγεία σου.
«ΗΡΕΜΙΑ»
Δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα από την ηρεμία, την ψυχική ισορροπία. Γιατί όταν είμαστε ήρεμοι, κανείς δεν μπορεί να μας αναστατώσει, κανείς δεν μπορεί να παρέμβει στα ψυχικά μας δρώμενα, να μας επηρεάσει και να μας αγγίξει. Οι σκέψεις μας επικεντρώνονται στη θετική πλευρά της ζωής, στις ομορφιές της και οτιδήποτε άλλο, που θεωρείται αρνητικό, μένει στην άκρη αποτρέποντας συγχυσμένες σκέψεις και τυχόν αναστάτωση. Κι είναι αν θέλετε μια θέση άμυνας απέναντι σε όλη αυτή την τοξικότητα. Ακούγεται δύσκολο, όμως, ο άνθρωπος, έχει τη δύναμη να αναποδογυρίσει ολόκληρη τη γη, όταν πραγματικά θέλει… γιατί όταν θέλει, μπορεί!
Θέλει προσπάθεια, επιμονή και μεγάλη υπομονή. Το άγχος, η πίεση και οι καθημερινές μας υποχρεώσεις, δεν θα έπρεπε να έχουν τη δύναμη να μας επηρεάζουν. Δεν θα έπρεπε να έχουν καν το δικαίωμα να μας ταράζουν και να μας χαλούν την καθημερινότητά μας.
Από το αφεντικό που ξύπνησε στραβά, από τον φίλο που σε διαβουλεύει, από τον συνάδελφο που σε κατακρίνει, από τον σύντροφο που σε αγνοεί ή δεν σε σέβεται, από του συγγενείς που σε κρίνουν για τις επιλογές σου, τους γονείς ή τα παιδιά σου, που δεν εγκρίνουν τις αποφάσεις σου. Κι αρχίζει η γκρίνια και μια πληθώρα από δημόσια κατηγορώ, που σου κάνουν τα νεύρα τσατάλια, και σου γεννούν την ανάγκη να χτυπήσεις τη γροθιά στο τραπέζι, φωνάζοντας εκείνο το μεγαλεπήβολο «Φτάνει… Αρκετά».
Κι εκεί δημιουργείται το λάθος! Σύνδεσέ τους όλους για Κάιρο. Εσύ, είσαι αυτός που αποφασίζει για τη ζωή σου, εσύ, έχεις και την ευθύνη του εαυτού σου, κανείς άλλος. Όσο πιο σύντομα το συνειδητοποιήσεις, τόσο πιο όμορφα θα αισθανθείς.
Αδιαφορώντας, θα δεις, που θα αποκτήσεις την ηρεμία σου, κι αυτή σου η τακτική θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις μια άλλη προσέγγιση, χρησιμοποιώντας μια ψυχραιμία στον τρόπο που θα αντιμετωπίζεις τη ζωή και τις προκλήσεις της.
Το αξίζεις! Και μάλιστα, με το παραπάνω. Ποιος ο λόγος να αυτομαστιγώνεσαι; Ποιος ο λόγος να χαλιέσαι; Ποιος ο λόγος να τιμωρείς τον εαυτό σου και τους ανθρώπους που σ’ αγαπάνε; Πάψε επιτέλους να μαζοχίζεσαι! Μην επιτρέπεις σε δεύτερες σκέψεις, δεύτερες φωνές και δεύτερους ανθρώπους να σε αναστατώνουν. Κλείσε τους το στόμα, αφαίρεσέ τους το δικαίωμα και απομάκρυνέ τους από τη ζωή σου. Αγάπησε τον εαυτό σου, γύρνα σελίδα και ασχολήσου με κάτι όμορφο και κατάλαβε, πως δεν είσαι για τα δεύτερα… εσύ, φτιάχτηκες για την πρωτιά.
Τα όμορφα και τα ήρεμα, μάς προσφέρουν γαλήνη και μας κάνουν πιο γοητευτικούς, εσωτερικά και εξωτερικά. Δεν είμαστε τώρα για να ασχολούμαστε με μικρότητες. Μαθαίνουμε την αξία των ουσιαστικών πραγμάτων και επικεντρωνόμαστε στη θετική τους πλευρά, στην ποιοτική τους αξία και στην μεγαλοπρέπειά τους. Η ζωή, θέλει να την αντιμετωπίζεις με χαμόγελο, με αγάπη, με νοιάξιμο. Κι όλο αυτό, θα δεις πως έχει μια τεράστια αντανάκλαση προς τους άλλους. Είναι θα έλεγα, μεταδοτικό.
Αγαπήστε λοιπόν τον εαυτό σας, φροντίστε τον, προσφέρετέ του την ηρεμία που χρειάζεται. Μιλήστε του γλυκά, αγαπησιάρικα, παινέψτε τον και σε καμία περίπτωση μην τον κλείνετε στο κελί της τιμωρίας. Φαινομενικά, η ζωή, παρουσιάζεται σαν ένα ομαδικό άθλημα, αλλά στην τελική, ξέρουμε όλοι πολύ καλά, πως στην πραγματικότητα, είμαστε μόνοι μας, παρέα με τον εαυτό μας.
Γι’ αυτό, επένδυσε σε παρακαλώ στην ηρεμία σου… και κέρδισε τη ζωή που σου αξίζει!
