Ως ζωγραφική της ολλανδικής Χρυσής Εποχής χαρακτηρίζεται η ζωγραφική των δημιουργών της ολλανδικής Χρυσής Εποχής, περιόδου της ολλανδικής ιστορίας που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του 17ου αιώνα και εκτείνεται για ένα διάστημα και πέρα από το τέλος του Ογδοηκονταετούς πολέμου (1568–1648) της ολλανδικής ανεξαρτησίας. H ζωγραφική αυτής της περιόδου περιλαμβάνει τα εξής θέματα: ιστορικά θέματα, πορτρέτα, σκηνές της καθημερινότητας, τοπογραφία (π.χ. σκηνές μάχης) και νεκρή φύση.
Γνώρισε τους καλλιτέχνες της Χρυσής Εποχής μέσα από τα έργα τους:
1. A gentleman pressing a Lady to drink by Gerard ter Borch (1617-1681)
Η κατανάλωση κρασιού απαγορευόταν τον 17ο αιώνα στην Ολλανδία και η κατάχρηση αλκοόλ ήταν το θέμα πολλών κηρύξεων για την κόλαση. Ο Tel Borch σε αυτό το έργο μεταφέρει την ερωτική αλληλεπίδραση μεταξύ του ζευγαριού με μεγάλη ψυχολογική διορατικότητα. Αν και το αποτέλεσμα μένει ανοιχτό, ο άντρας θέλει ξεκάθαρα κάτι από τη γυναίκα – προφανώς για να την κάνει να χαλαρώσει με την ελπίδα ότι θα κάνει έρωτα μαζί του. Ο Ter Borch γνώρισε σημαντική επιτυχία με έργα όπως αυτό.
2. A girl chopping Onions by Gerrit Dou (1613-1675)
Τον 17ο αιώνα σκηνές γυναικών να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού συχνά διαβάζονταν ως σύμβολα αρετής. Τότε τα κρεμμύδια θεωρούνταν αφροδισιακό, επομένως πολλοί κριτικοί ερμήνευσαν αυτόν τον πίνακα με κρυμμένα ερωτικά σύμβολα, όπως την κανάτα που βρίσκεται στο πλάι, ο θεατής μπορεί να τη διαβάσει ως υπαινιγμό για τα γυναικεία γεννητικά όργανα. Οι υψηλές τιμές που επιβάλλουν τα έργα του Dou, μαρτυρούν την τεράστια φήμη που έχτισε όσο ζούσε, όπως και οι προμήθειες που λάμβανε από εξέχοντα άτομα της Ολλανδικής Δημοκρατίας και στο εξωτερικό.
3. An old Man and a Girl at the Vegetable and Fish Stall by Willem van Mieris (1692-1747)
Ένας ηλικιωμένος και ένα κορίτσι σε ένα κατάστημα λαχανικών και ψαριών από τον Willem van Mieris, όπου ο καλλιτέχνης καταστρέφει την ψευδαίσθηση τοποθετώντας αντικείμενα στο άμεσο προσκήνιο. Έχει καταβληθεί τεράστια προσπάθεια για την απόδοση των υφών των διαφόρων προϊόντων που εκτίθενται: αποξηραμένες ρέγγες, μελόψωμο, καρύδια στην προεξοχή, μανιτάρια και αποξηραμένα ψάρια, μπαστούνια του γκολφ και μήλα μπροστά από την προεξοχή, με επιπλέον φρούτα και φιγούρες στο πίσω μέρος. Η ζωγραφική των διαφορετικών τύπων καλαθιών, μεταλλικών δοχείων και υφασμάτων είναι μια βιρτουόζικη επίδειξη εικονιστικών δεξιοτήτων. Μια πινελιά χιούμορ προσφέρει ο αρουραίος που μυρίζει ένα μήλο στην κάτω άκρη και ανθρώπινο ενδιαφέρον από τον γέρο και τη νεαρή γυναίκα που συμμετέχουν στον δικό τους ιδιωτικό διάλογο. Δεδομένου ότι ο Willem van Mieris είναι γνωστό ότι έκανε σχέδια για ανάγλυφα, είναι πιθανό ότι χρησιμοποίησε τη δική του φαντασία αντί να αντιγράψει συγκεκριμένα παραδείγματα.
4.The Prodigal Son in the Brothel by Rembrandt (1606-1669)
Ο απολαυστικός αυτός πίνακας στεγάζεται στο Gemaldegalerie της Δρέσδης και χρονολογείται από το 1635. Ο πίνακας απεικονίζει δύο άτομα που είχαν αναγνωριστεί ως ο ίδιος ο Rembrandt (ελλ. Ρέμπραντ) και η σύζυγός του Saskia. Μια απεικόνιση της απόλυτης ευτυχίας, εκφράζει χαρούμενα τη χαρά του Ρέμπραντ για τον γάμο του. Η σκηνή έχει επίσης θεωρηθεί ως ερμηνεία της παραβολής του άσωτου γιου, ο οποίος σπατάλησε την περιουσία του πατέρα του σε ακατάλληλα γλέντια. Ωστόσο, η γνήσια ευτυχία που εκφράζει ο πίνακας φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με οποιαδήποτε πιθανή πρόθεση ηθικοποίησης. Στον προτεσταντικό σύγχρονο κόσμο, το θέμα του άσωτου γιου ήταν συχνό θέμα για έργα τέχνης λόγω του ηθικού του υπόβαθρου. Ο Ρέμπραντ, όπου το όνομα του είναι συνώνυμο με τη Χρυσή Εποχή, φιλοτέχνησε συνολικά περίπου 890 πίνακες, περισσότερα από 1000 σχέδια ζωγραφικής και περίπου 430 χαρακτικά.
5. Girl with a Pearl Earring by Johannes Vermeer (1632-1675)
Το ”Κορίτσι με το Μαργαριτένιο σκουλαρίκι” είναι ελαιογραφία από τον Johannes Vermeer (ελλ. Γιοχάνες Βερμέερ), χρονολογείται το 1665 και είναι το πιο γνωστό έργο της Χρυσής Εποχής. Με διάφορα ονόματα ανά τους αιώνες, έγινε γνωστό με τον σημερινό του τίτλο προς τα τέλη του 20ου αιώνα. Το έργο βρίσκεται στη συλλογή των Mauritshuis στη Χάγη από το 1902 και έχει αποτελέσει αντικείμενο ποικίλων λογοτεχνικών και κινηματογραφικών επεξεργασιών. Απεικονίζει μια Ευρωπαία κοπέλα που φορά «εξωτικό φόρεμα», ένα «ανατολίτικο τουρμπάνι» και ένα πολύ μεγάλο μαργαριτάρι ως σκουλαρίκι. Το θέμα του πίνακα είναι άγνωστο, καθώς είναι πιθανό είτε ότι ήταν πραγματικό μοντέλο είτε ότι ο Βερμέερ δημιούργησε μια πιο γενικευμένη και μυστηριώδη γυναίκα, που ίσως αντιπροσώπευε μια Σίβυλλα ή μια βιβλική φιγούρα. Ο Βερμέερ που ειδικεύτηκε στις οικιακές εσωτερικές σκηνές της ζωής της μεσαίας τάξης, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους της Ολλανδικής Χρυσής Εποχής μαζί με τον Ρέμπραντ.
ΠΗΓΗ: Masters of the Everyday:Dutch Artists in the Age of Vermeer (2015) by Desmond Shawe-Taylor and Quentin Buvelot, Royal Collection Trust
