Παλεύεις με τις λέξεις, προσπαθείς να βάλεις τις σκέψεις σε σειρά. Οι λέξεις κρατάνε το κλειδί, το κλειδί της λογικής σου. Όμορφες λέξεις, άσχημες λέξεις, εύκολες λέξεις, δύσκολες λέξεις, μεγάλες και μικρές, βαρυσήμαντες και απλοϊκές. Όλες τους όμως λέξεις! Έχουν νόημα, έχουν ψυχή, κρύβουν μέσα τους μια ιδέα. Κάτι που κάποιος, κάποτε στα βάθη της ιστορίας, αισθάνθηκε και ένιωσε την ανάγκη να το περιγράψει, μονολεκτικά, τέλεια και απόλυτα. Κάποιος άλλος μετά άκουσε ή διάβασε αυτή την καινούρια λέξη, του άρεσε, τον γέμισε, περιέγραφε και τα δικά του συναισθήματα και τις δικές του σκέψεις.

Και φτάσαμε εδώ, χιλιάδες χρόνια μετά, με τόσες μυριάδες λέξεις στην διάθεση μας, να μπορούμε να πούμε τα πάντα με δαύτες. Από το να περιγράψουμε την αρχή του σύμπαντος, το υπέροχο χάος μιας μαύρης τρύπας, την εκτυφλωτική λάμψη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα μέχρι την απόλυτη εσωτερική μας κενότητα και μαρασμό, εκείνες τις μαύρες προσωπικές μας στιγμές που νιώθουμε προδομένοι, βιασμένοι και μόνοι, ανάμεσα στις τόσες χιλιάδες λέξεις, ανάμεσα σε τόσα δισεκατομμύρια άλλων ανθρώπων.

Λέξεις: Αν υπήρχε ανθρώπινη ψυχή θα ήταν πλασμένη με δαύτες. Όλα όσα είδαμε ποτέ, όλα όσα νιώσαμε κάποτε, όλα όσα διαβάσαμε κι ακούσαμε. Ακόμα και η μουσική μας, με τις λέξεις γίνεται πλουσιότερη, γίνεται έρωτας και πάθος, γίνεται λύπη και συμπόνοια, αγγίζει μέσα μας ό,τι πιο βαθύ έχουμε νιώσει.

Υπάρχει ο κόσμος δίχως λέξεις; Φυσικά και υπάρχει, και θα υπάρχει για πολύ περισσότερο χρονικό διάστημα απ’ ότι εμείς, οι καταδικασμένοι τρόφιμοι ενός περιστρεφόμενου, περιοδεύοντος γαλάζιου ψυχιατρείου. Η ύπαρξη μας σαφώς πεπερασμένη, συνδεδεμένη με τους άρρηκτους κανόνες ενός τέλειου σύμπαντος. Μαζί μας όμως θα χαθούν και όλες αυτές οι υπέροχες περιγραφές του κόσμου μας, η θλιβερή, φανταστική, εξωφρενική, εξαιρετική ιστορία του είδους μας θα σβήσει μαζί μας, μαζί με την λέξη που κάποιος, κάποτε, ένιωσε και σκέφτηκε, εκείνη την στιγμή που ένιωσε την καρδιά του να σκιρτά, τα εντόσθια του να σφίγγονται, τον ιδρώτα του να στάζει και ένιωσε μέσα από τον αέρα που έπαλλε τις φωνητικές χορδές του έναν ήχο να βγαίνει από το στόμα του, Σ’ αγαπώ!