Ο όρος Χριστιανική Τέχνη αναφέρεται στην ιερή τέχνη που χρησιμοποιεί θέματα και εικόνες από τον Χριστιανισμό. Οι περισσότερες χριστιανικές ομάδες χρησιμοποιούν ή έχουν χρησιμοποιήσει την τέχνη σε κάποιο βαθμό. Οι εικόνες από τη Ζωή του Χριστού είναι τα πιο κοινά θέματα και οι σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη παίζουν ρόλο στην τέχνη των περισσότερων δογμάτων.
Το Πάσχα είναι μια από τις κύριες γιορτές του Χριστιανισμού. Σηματοδοτεί την Ανάσταση του Ιησού τρεις μέρες μετά τον θάνατό του με σταύρωση. Τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας μέχρι και την Ανάσταση έμπνευσαν σημαντικούς καλλιτέχνες όπως τους Ιταλούς Λεονάρντο ντα Βίτσι, Ραφαήλ και Καραβάτζο.
Πιο κάτω θα αναλυθούν έργα τον συγκεκριμένων ζωγράφων:
- The Last Supper (1495-1498)
Το έργο The Last Supper (Μυστικός Δείπνος) είναι μια τοιχογραφία του Ιταλού καλλιτέχνη της Υψηλής Αναγέννησης Λεονάρντο ντα Βίντσι και στεγάζεται στην τραπεζαρία της μονής Santa Maria delle Grazie στο Μιλάνο, της Ιταλίας. Ο πίνακας αναπαριστά τη σκηνή του Μυστικού Δείπνου του Ιησού με τους Δώδεκα Αποστόλους, όπως λέγεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη και συγκεκριμένα τη στιγμή που ο Ιησούς ανακοινώνει ότι ένας από τους αποστόλους του θα τον προδώσει. Ορισμένοι σχολιαστές το θεωρούν καθοριστικό για την έναρξη της μετάβασης σε αυτό που σήμερα ονομάζεται Υψηλή Αναγέννηση.
Το έργο ανατέθηκε ως μέρος ενός σχεδίου ανακαίνισης της εκκλησίας και των κτιρίων της μονής από τον προστάτη του Leonardo’s patron Ludovico Sforza, του Δούκα του Μιλάνου. Λόγω των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν, μιας ποικιλίας περιβαλλοντικών παραγόντων και της σκόπιμης ζημιάς, ελάχιστα από τον αρχικό πίνακα παραμένει σήμερα παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες αποκατάστασης.
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι εργάστηκε στον Μυστικό Δείπνο περίπου από το 1495 έως το 1498, αλλά δεν δούλευε συνεχώς. Η ημερομηνία έναρξης δεν είναι βέβαιη, καθώς τα αρχεία της μονής για την περίοδο έχουν καταστραφεί. Ένα έγγραφο με ημερομηνία 1497 δείχνει ότι ο πίνακας είχε σχεδόν ολοκληρωθεί εκείνη την ημερομηνία. Ένας προγενέστερος από το μοναστήρι φέρεται να παραπονέθηκε στον Λεονάρντο για την καθυστέρηση. Ο Λεονάρντο έγραψε στον προϊστάμενο του μοναστηριού, εξηγώντας ότι πάλευε να βρει το τέλειο μοχθηρό πρόσωπο για τον Ιούδα και ότι αν δεν έβρισκε πρόσωπο αντίστοιχο με αυτό που είχε στο μυαλό του, θα χρησιμοποιούσε τα χαρακτηριστικά του προηγούμενου που παραπονέθηκε.
2. Resurrection of Christ (1499-1502)
Αυτή η πολύχρωμη ελαιογραφία δείχνει τον Ιησού Χριστό να ανασταίνεται από τους νεκρούς την Κυριακή του Πάσχα. Δύο άγγελοι πλαισιώνουν τον Αναστημένο Χριστό, ενώ οι στρατιώτες σκύβουν φοβισμένοι για τη θεία δόξα που μαρτυρούν. Οι άγιες γυναίκες πλησιάζουν στον τάφο.
Το έργο Resurrection of Christ (Ανάσταση του Χριστού) που ονομάζεται επίσης The Kinnaird Resurrection από τον πρώην ιδιοκτήτη του πίνακα, τον Λόρδο Kinnaird, είναι μια ελαιογραφία σε ξύλο από τον Ιταλό Δάσκαλο της Υψηλής Αναγέννησης Raffaello Sanzio da Urbino (1483-1520) ή αλλιώς Ραφαήλ, όπως είναι ευρύτερα γνωστός . Το έργο είναι ένα από τα πρώτα διατηρημένα έργα του Ραφαήλ στο οποίο ήταν ήδη εμφανές το φυσικό δραματικό στυλ σύνθεσης του, σε αντίθεση με το απαλό ποιητικό ύφος του δασκάλου του, Pietro Perugino.
Το έργο αποκτήθηκε από το Μουσείο Τέχνης του Σάο Πάολο το 1954. Υπήρχαν αμφιβολίες για την πατρότητα του έργου, τις οποίες βοήθησε να καταλαγιάσουν ο Pietro Maria Bardi, πρώην διευθυντής του μουσείου, μετά από σύσταση του Mario Modestini, συνεργάτη του στο Studio D’Arte Palma στη Ρώμη και ανέλαβε την ευθύνη να προσθέσει αυτό το συγκεκριμένο έργο στο σύνολο των έργων του Ραφαήλ. Στις μέρες μας, η αναφορά στον Ραφαήλ γίνεται σχεδόν ομόφωνα αποδεκτή από τους ειδικούς.
3.The Crowning with Thorns (1602-1604)
Το έργο του Ιταλού ζωγράφου Michelangelo Merisi da Caravaggio (1571-1610) The Crowning with Thorns (Το Στέμμα με τα Αγκάθια) σχεδιάστηκε ως supraporte, δηλαδή ανάγλυφο ή διακοσμητικός πίνακας μπαρόκ, συνήθως σε οριζόντια μορφή, που το τοποθετούταν μέσα σε διακοσμητικά καλούπια, πάνω από μια πόρτα.
Ο πίνακας απεικονίζει ένα αγκάθινο στεφάνι να εξαναγκάζεται στο κεφάλι του Ιησού πριν τη σταύρωση του, για να χλευάσει τον ισχυρισμό του για εξουσία ως Βασιλιά των Εβραίων, μετά από ανάκριση του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο.
Ενώ προηγουμένως το έργο θεωρείτο ως μια ρωμαϊκή ή ναπολιτάνικη παραλλαγή ενός χαμένου Caravaggio, αυτή η εικόνα έχει πλέον επιβεβαιωθεί ως πρωτότυπη από την ανακάλυψη ορισμένων εγγράφων. Σύμφωνα με τον βιογράφο του Caravaggio , Giovanni Bellori, ο καλλιτέχνης ζωγράφισε το το έργο για τον Vincenzo Giustiniani, Ιταλό αριστοκράτη και συλλέκτη τέχνης. Ο πίνακας μπορεί να ανιχνευθεί πειστικά στη συλλογή του γνωστή ως Giustiniani Collection.
Το Στέμμα με τα Αγκάθια αγοράστηκε στη Ρώμη από τον αυτοκρατορικό πρεσβευτή, βαρόνο Ludwig von Lebzelter το 1809, αλλά έφτασε στη Βιέννη το 1816. Τώρα ο πίνακας βρίσκεται στο Kunsthistorisches Museum της Βιέννης.
