Και σκέφτομαι λοιπόν… να τα παρατήσω ή να συνεχίσω; Τι σου θυμίζει κάτι; Μήπως εσένα; Μήπως τα μπέρδεψες και βρίσκεσαι σε έναν μεγάλο λαβύρινθο και δεν ξέρεις ποια είναι η διέξοδος ή η πρόσβαση για τη δική σου ηρεμία, χαρά και την ομαλή λειτουργικότητα της ζωής σου;
Και συνεχίζεις να σκέφτεσαι και αναρωτιέσαι… τελικά αξίζει να έχω αυτούς τους ρόλους, της άγνωμης εργαζόμενης, της υπομονετικής μητέρας, της καλής νοικοκυράς και της τρυφερής συντρόφου, της ξεχασμένης φίλης, της καλής κόρης, της δυνατής, της σοφής, της λειτουργικής της χαρούμενης.
Άσε, κουράστηκα… Ρόλοι, παιχνίδι, προσποίηση, χειραγώγηση υποτίμηση, ενδοβολές, προβολές, κριτική, σύγκριση, εγκατάλειψη, απόρριψη, συναισθηματική και λεκτική βία και μια τεράστιά εξουθένωση. Αυτό θες; Αυτό είσαι; Ένα σώμα ένα μυαλό σε συνεχή ακατάπαυστή δράση; Ρόλοι; Και μια φωνή εκκριτική μα και άφωνη;
Και εσύ συνεχίζεις λέγοντας ουρλιάζοντας την ίδια φράση ‘‘Τα παρατάω!’’. Και παραλύουν οι αισθήσεις σου και κλείνεσαι και παραδίνεσαι πού; Στο σκοτάδι στη θλίψη, στην αδράνεια, σε εθισμούς στην αυτοτιμωρία;
Μα δεν θα αλλάξει κάτι, όσο και αν κουνάς την κουνιστή καρέκλα δεν θα σε κατευθύνει πουθενά θα σε νανουρίζει και θα σε ξυπνά στον ίδιο τόνο. Θα είσαι στο ίδιο σημείο, στο εκεί μα και στο πουθενά και όλα γύρω σου θα αλλάζουν ίσως στο κακό, ίσως στο μέτριο ίσως στο καλό… ανάλογα από ποια οπτική γωνία το παρατηρείς, ανάλογα από τον γνωσιακό σου χάρτη, την αντίληψή σου τις εμπειρίες σου, τη συναισθηματική σου λογική της δεδομένης στιγμής… και εσύ εκεί στον ρόλο της αδράνειας και της αβοήθητης της καημένης και της χαμένης. Νομίζεις θα σου δώσει χέρι βοήθεια κανείς; Ίσως στην αρχή και μετά και μετά και μετά… απλά θα ξεχαστείς σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Λες να κάνω λάθος σε όλα αυτά; Ναι, όχι, ίσως, μπορεί… και να σου πω… κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στους ρόλους ίσως… ίσως λέω να είναι μέσα στη δομή της ζωής οι ρόλοι ίσως…ίσως και αυτά να είναι αρχέτυπα με τη δική τους δόνηση ενέργεια μα και θεραπεία. Το κλειδί είναι στους ρόλους να μην ταυτίζεσαι με αυτούς, να ερμηνεύονται χωρίς να πιστεύω σε αυτούς… Θυμήσου το βράδυ πριν κοιμηθείς δεν είσαι κανένας ρόλος… είσαι Απλά Εσύ και είναι αρκετό!
Δεν είναι εύκολο η μη ταύτιση… αλλά ούτε και αδύνατο. Και όσο γνωρίζεις εσένα… όσο επενδύεις σε εσένα, όσο αναγνωρίζεις εσένα, τη δική σου ταυτότητα, τις δικές σου ικανότητες, αξίες, ανάγκες, επιθυμίες και απολαύσεις, τόσο ελευθερώνεσαι από τους ρόλους καθώς γνωρίζεις ποια είσαι, τι αναζητάς αλλά και τι δικαιούσαι… Και ναι, δικαιούσαι και έχεις Δικαίωμα να Ζήσεις να Συνεχίσεις και Όχι να τα παρατήσεις!
