Έψαξα πιθανούς τρόπους μέσα στα χρόνια που να ΜΗ με πληγώνει η ζωή. Ούτε οι άνθρωποί της. Να μη με πληγώνουν οι μνήμες, ούτε οι ανεκπλήρωτοι πόθοι μου. Οι αδικίες, ο πόνος των ανθρώπων. Το κακό είναι εδώ, ήταν πάντα εδώ και η δική μου φθορά από αυτό ήταν όλο το θέμα. Οι προσδοκίες, οι δοκιμασίες είναι πάντα μέσα μας κι η δική μας ανταπόκριση είναι το θέμα.
Ο μόνος τρόπος να βαδίσεις τη ζωή είναι να τη χορέψεις μέσω της Τέχνης! Να τη χορέψεις μέσω της μουσικής, της ζωγραφικής, της λογοτεχνίας…Ο μόνος δρόμος να βαδίσεις τη ζωή χωρίς να σε πληγώνουν τα στρωμένα στο χώμα αγκάθια της… Η τέχνη με έκανε να βλέπω την ωραία ζούγκλα στην οποία βαδίζω, την ομορφιά της άγριας φύσης και των επικίνδυνων ζώων, τα τριαντάφυλλα πίσω από τα αγκάθια! Η τέχνη μού έβαλε τη μουσική ενορχήστρωση στο διάβα μου και μετέτρεψε τη σκληρή εμπειρία σε πίνακες και λογοτεχνικά έργα!
Έτσι που όλα τώρα ενσωματώνονται σε ένα πολυδιάστατο έργο. Από εικόνες, ήχο και λόγο. Έτσι που τώρα όλα ζυμώνονται σε τέχνη και δεν πληγώνουν άλλο πια! Να μου πεις ο πόλεμος δεν πληγώνει; Δεν σου ξεσκίζει τα σωθικά; Να που κι ο πόλεμος βρίσκει ανάπαυλα μέσα στον άνθρωπο ή έστω μια εκτόνωση στον καλλιτέχνη διαμέσου της τέχνης.
Δες την Γκουέρνικα και τόσα άλλα έργα που δημιουργήθηκαν μετά από συνταρακτικά γεγονότα. Η τέχνη έχει θεραπευτικές ιδιότητες και ο μόνος δρόμος να βαδίσεις τη ζωή ηπιότερα είναι με τη συντροφιά της.
