Ο Sir Henry Raeburn (1756-1823) ήταν κορυφαίος Σκωτσέζος ζωγράφος πορτρέτων στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα. Yπηρέτησε ως ζωγράφος πορτρέτων για το βασιλιά Γεώργιο Δ’ στη Σκωτία και τα πορτρέτα του δημιουργούν ένα υπέροχο οπτικό αρχείο μιας χρυσής εποχής πολιτισμού και κοινωνίας στη Σκωτία γενικά και στο Εδιμβούργο ειδικότερα.
Ο Raeburn γεννήθηκε στο Water of Leith: ένα πρώην χωριό τώρα εντός της πόλης του Εδιμβούργου, και καθώς ήταν ορφανός, τον υποστήριζε ο αδελφός του William Raeburn. Οι πρόγονοί του πιστεύεται ότι ήταν στρατιώτες και μπορεί να πήραν το όνομα “Raeburn” από ένα αγρόκτημα λόφων στο Annandale.
Περίπου το 1771, στα 15 του χρόνια ο Raeburn μαθήτευσε στον χρυσοχόο James Gilliland και λέγεται ότι σπούδασε με τον καλλιτέχνη πορτρέτων του Εδιμβούργου David Martin για σύντομο χρονικό διάστημα το 1775. Αλλά ως επί το πλείστον ο Raeburn ήταν αυτοδίδακτος. Το πορτρέτο του George Chalmers of Pittencrieff (1776) είναι το παλαιότερο γνωστό πορτρέτο του Raeburn και το ελαττωματικό του σχέδιο και η εσφαλμένη προοπτική υποδηλώνουν την έλλειψη επίσημης εκπαίδευσης του καλλιτέχνη. Δες πιο κάτω το έργο:
Περίπου στα 20 του χρόνια, ο Raeburn κλήθηκε να ζωγραφίσει το πορτρέτο μιας νεαρής χήρας που είχε προσέξει όταν σκιαγράφιζε τη φύση στα χωράφια. Γοητευμένη από τον όμορφο και διανοούμενο νεαρό καλλιτέχνη, η Αν έγινε γυναίκα του μέσα σε ένα μήνα. Η σύζυγος του ήταν από πλούσια οικογένεια και η απόκτηση πλούτου τον ώθησε να αποκτήσει ενδελεχή γνώση της τέχνης του. Στο Λονδίνο τον υποδέχτηκε ευγενικά ο Sir Joshua Reynolds, ο πρόεδρος της Βασιλικής Ακαδημίας, ο οποίος τον συμβούλεψε για το τι να σπουδάσει στη Ρώμη, συνιστώντας ιδιαίτερα τα έργα του Μιχαήλ Άγγελου, και έδωσε στον Raeburn συστατικές επιστολές για την Ιταλία. Στη Ρώμη γνώρισε τους εξής σημαντικούς καλλιτέχνες: τον Σκωτσέζο Gavin Hamilton και τον Ιταλό Bompeo Batoni. Μετά από δύο χρόνια σπουδών στην Ιταλία επέστρεψε στο Εδιμβούργο το 1787, και ξεκίνησε μια επιτυχημένη καριέρα ως προσωπογράφος. Ο Raeburn έγινε δημοφιλές μέλος της καλλιεργημένης κοινωνίας του Εδιμβούργου, με αποτέλεσμα η πελατεία του να αυξηθεί. Το 1812 εξελέγη πρόεδρος της Εταιρείας Καλλιτεχνών του Εδιμβούργου, και έγινε Βασιλικός Ακαδημαϊκός (Royal Academician) το 1815.
Ακολουθούσε το στυλ της Αγγλικής Σχολής, που άκμασε τη περίοδο που ζούσε. Η ίδρυσή της Αγγλικής Σχολής σηματοδότησε την άνοδο μιας εθνικής παράδοσης που ξεκίνησε με την εμφάνιση γηγενών καλλιτεχνών των οποίων τα έργα δεν ήταν πλέον επαρχιακά αλλά συναγωνίζονταν την ηπειρωτική τέχνη σε ποιότητα και τελείωσε ασκώντας σημαντική επιρροή στην πορεία της ευρωπαϊκής ζωγραφικής.
Το πιο κάτω πορτρέτο του John Clerk- Lord Eldin ανήκει σε μεταγενέστερη περίοδο:
Ο Raeburn ήταν τυχερός την εποχή που εξασκούσε την προσωπογραφία, καθώς ήταν γνωστός στους κύκλους των ευγενών. Ο Sir Walter Scott, ο Hugh Blair, ο Henry Mackenzie, ο Lord Woodhouselee, ο William Robertson, ο John Home, ο Robert Fergusson και ο Dugald Stewart κατοικούσαν στο Εδιμβούργο και ζωγράφησε της προσωπογραφίες τους με λάδι. Τα περισσότερα από τα έργα του βρισκονται στην Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας στο Εδιμβούργο.
Δες πιο κάτω κάποια από τα πιο γνωστά πορτρέτα του Sir Henry Raeburn:
