Ο Pablo Picasso (Πάμπλο Πικάσο) δεν ήταν μόνο κορυφαίος ζωγράφος αλλά και γλύπτης, χαράκτης, κεραμικός, χαρακτικός και συγγραφέας.  Ως σημαντική επιρροή στην τέχνη του 20ου αιώνα, το έργο του ωρίμασε από τον νατουραλισμό της παιδικής του ηλικίας μέσα από τον κυβισμό, τον σουρεαλισμό και όχι μόνο, διαμορφώνοντας την κατεύθυνση σύγχρονης τέχνης μέσα στις δεκαετίες.

Ο Πικάσο αν και ήταν Ισπανός εκ γενετής, έζησε το μεγαλύτερο μέρος των ενήλικων χρόνων του στη Γαλλία. Μεγάλωσε ως Καθολικός, αλλά στη μετέπειτα δήλωνε άθεος. Ο πατέρας του, Don José Ruiz y Blasco, ήταν καλλιτέχνης και έβγαζε τα προς το ζην ζωγραφίζοντας και διδάσκοντας. Άρχισε να εκπαιδεύει τον γιο του στο σχέδιο και την ελαιογραφία όταν το Πικάσο ήταν επτά ετών. Ο Πικάσο φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης, όπου δίδασκε ο πατέρας του, σε ηλικία 13 ετών. Το 1897,  ξεκίνησε τις σπουδές του στη Real Academia de Bellas Artes de San Fernando της Μαδρίτης, η οποία ήταν η κορυφαία ακαδημία τέχνης της Ισπανίας εκείνη την εποχή.

Το 1900, ο Πικάσο πήγε για πρώτη φορά στο Παρίσι, το κέντρο της ευρωπαϊκής καλλιτεχνικής σκηνής. Μοιράστηκε το κατάλυμα με τον Μαξ Τζέικομπ, έναν ποιητή και δημοσιογράφο που πήρε τον καλλιτέχνη υπό την προστασία του. Οι δυο τους ζούσαν σε άθλια φτώχεια, μερικές φορές περιορίστηκε στο να καίνε τους πίνακες του καλλιτέχνη για να ζεσταθούν. Σύντομα, ο Πικάσο μετακόμισε στη Μαδρίτη και έζησε εκεί για το πρώτο μέρος του 1901. Συνεργάστηκε με τον φίλο του Francisco Asis Soler σε ένα λογοτεχνικό περιοδικό που ονομάζόταν “Young Art”, εικονογραφώντας άρθρα και δημιουργώντας κινούμενα σχέδια. Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος, ο είχε αρχίσει να υπογράφει τα έργα του ως «Picasso», αντί για το συνηθισμένο «Pablo Ruiz y Picasso».

Η περίοδος της τέχνης του Πικάσο, γνωστή ως Μπλε Περίοδος, επεκτάθηκε από το 1901 έως το 1904. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο καλλιτέχνης ζωγράφιζε κυρίως σε αποχρώσεις του μπλε. Για παράδειγμα, το διάσημο έργο τέχνης του 1903, The Old Guitarist, διαθέτει μια κιθάρα σε πιο ζεστούς καφέ τόνους ανάμεσα στις μπλε αποχρώσεις.

Τα έργα της Μπλε Περίοδος του Πικάσο συχνά γίνονται αντιληπτά ως ζοφερά λόγω των υποτονικών τόνων τους. Οι ιστορικοί αποδίδουν τη Μπλε Περίοδο του Πικάσο σε μεγάλο βαθμό στην προφανή κατάθλιψη του καλλιτέχνη μετά την αυτοκτονία ενός φίλου. Μερικά από τα επαναλαμβανόμενα θέματα στη Μπλε Περίοδο είναι η τύφλωση, η φτώχεια και το γυναικείο γυμνό.

Το 1904 έως το 1906, ονομάζεται η Ροζ Περίοδος στην καλλιτεχνική πορεία του καλλιτέχνη, καθώς οι αποχρώσεις του ροζ διαπότισαν την τέχνη του Πικάσο με έναν πιο ζεστό, λιγότερο μελαγχολικό αέρα από τους πίνακές του της Μπλε Περίοδος. Οι αρλεκίνοι, οι κλόουν και ο λαός του τσίρκου είναι μεταξύ των επαναλαμβανόμενων θεμάτων σε αυτά τα έργα τέχνης. Ένα από τα έργα του με τις μεγαλύτερες πωλήσεις κατά την Ροζ Περίοδο είναι το Boy with a Pipe (1905). 

Ο Πικάσο επηρεάστηκε πολύ από την αφρικάνικη τέχνη και του δημιούργησε ένα από τα πιο γνωστά και πιο αμφιλεγόμενα έργα τέχνης του, το Les Damoiselles d‘Avignon (1907), το όποιο ήταν εμπνευσμένο από τη αφρικανική τέχνη που είδε σε μια έκθεση στο Palais de Trocadero και από μια αφρικανική μάσκα. 

Από το 1907 έως το 1912, ο καλλιτέχνης συνεργάστηκε με τον συνάδελφό του ζωγράφο Georges Braque στη δημιουργία των απαρχών του Κυβιστικού Κινήματος στην τέχνη. Τα έργα του τότε απεικονίζουν υποδομημένα αντικείμενα με σύνθετες γεωμετρικές φόρμες. Από το 1912 έως το 1919, ο Πικάσο επεκτάθηκε στο Συνθετικό Κυβισμό και εισήγαγε μια νέα μορφή τέχνης, το κολάζ, σε ορισμένες από τις δημιουργίες του. Επίσης, ενσωμάτωσε την ανθρώπινη μορφή σε πολλούς κυβιστικούς πίνακες, όπως το Κορίτσι με μαντολίνο (1910) και Ma Jolie (1911-12). Δες τα έργα αντίστοιχα πιο κάτω: 

Η περίοδος της τέχνης του Πικάσο που εκτείνεται από το 1919 έως το 1929 παρουσίασε μια σημαντική αλλαγή στο στυλ. Στον απόηχο της πρώτης επίσκεψής του στην Ιταλία και της ολοκλήρωσης του Παγκοσμίου Πολέμου, οι πίνακες του καλλιτέχνη, όπως η ακουαρέλα Peasants Sleeping (1919) αντανακλούσαν μια αποκατάσταση της τάξης στην τέχνη και τα νεοκλασικά έργα τέχνης του προσφέρουν μια έντονη αντίθεση με τους κυβιστικούς πίνακές του.

Ωστόσο, καθώς το Γαλλικό Σουρεαλιστικό Κίνημα κέρδισε έλξη στα μέσα της δεκαετίας του 1920, ο Πικάσο άρχισε να επαναλαμβάνει την κλίση του για τον Πρωτογονισμό σε πίνακες που επηρεάστηκαν από τον σουρεαλισμό, όπως οι Τρεις Χορευτές (1925). 

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Πικάσο παρέμεινε στο Παρίσι υπό γερμανική κατοχή, υπομένοντας την παρενόχληση της Γκεστάπο ενώ συνέχισε να δημιουργεί τέχνη. Έγραψε ποίηση, και ολοκλήρωσε περισσότερα από 300 έργα μεταξύ του 1939 και 1959. Ολοκλήρωσε επίσης δύο θεατρικά έργα, το «Desire Caught by the Tail» και «The Four Little Girls».

Ο Πικάσο ασχολήθηκε και με την γλυπτική, συμμετέχοντας σε μια διεθνή έκθεση στο Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας το 1949. Στη συνέχεια δημιούργησε ένα γλυπτό κατά παραγγελία, γνωστό ως Chicago Picasso (1967). Του προσφέρθηκε η πληρωμή των 100.000 δολαρίων, αλλά αρνήθηκε, και τελικά δώρισε το γλυπτό-μνημείο του από ατσάλι στην πόλη Σικάγο των Η.Π.Α, ως εκ τούτου και το όνομα Σικάγο Πικάσο.

Όσο αφορά την προσωπική του ζωή, ο καλλιτέχνης είχε αρκετούς σύντομους δεσμούς  και παντρεύτηκε δύο φορές. Απέκτησε τέσσερα παιδιά, το ένα εντός γάμου και τα υπόλοιπα εξώγαμα. Οι γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης σε πολλούς πινάκες του.

Οι ειδικοί της τέχνης αναγνώρισαν αργότερα τις απαρχές του Νεοεμπρεσιονισμού στα τελευταία έργα του Πικάσο. Το πιο γνωστό του έργο παραμένει η Γκερνίκα (Guernica) που δημιούργησε το 1937 και μελετήθηκε όσο κανένα άλλο, καθώς θεωρείται το πιο δυνατό έργο με αντιπολεμικό μήνυμα στην ιστορία της τέχνης.

Ο Πάμπλο Πικάσο πέθανε 8 Απριλίου 1973, σε ηλικία 91 χρόνων στη κωμόπολη Mougins, λίγο έξω από τις Κάννες. Είπε κάποτε «Η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή τη σκόνη της καθημερινότητας».

Για να δεις περισσότερα έργα του καλλιτέχνη πάτα εδώ.