Διήγημα: Ο Χαμένος Σταυρός  

Βγήκε από το ντους ανανεωμένος. Η κούραση της ημέρας άρχισε να υποχωρεί. Το άγχος έδωσε την θέση του στην γαλήνη. Βιώνει τώρα στιγμές πνευματικής ανάτασης νιώθοντας ότι ένα τεράστιο βάρος το οποίο κουβαλούσε αρχίζει να τον εγκαταλείπει. Το σώμα αλλά και η ψυχή του οδεύουν τώρα προς τον παράδεισο που οι άνθρωποι αποκαλούν ξεκούραση. 

Έχει φροντίσει να τακτοποιήσει όσο καλύτερα γίνεται το υπνοδωμάτιο του προκειμένου να μην έχει τρεχάματα αργότερα η το πρωί πριν την δουλειά. Όμως νιώθει ότι κάτι του λείπει και αυτό τον στενοχωρεί αφάνταστα. Θαρρεί πως έχασε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και αρχίζει να ξεσηκώνει κυριολεκτικά το δωμάτιο πνιγμένος στο άγχος της στιγμής. Όμως τα κλειδιά βρίσκονται στην θέση τους. 

Έκπληκτος τα εντοπίζει πάνω στο γραφείο του ακριβώς εκεί που τα άφησε. Όμως υπάρχει κάτι άλλο. Νιώθει ένα τεράστιο κενό μέσα του χωρίς να μπορεί να το προσδιορίσει. Κάτι φαίνεται να απουσιάζει από πάνω του την δεδομένη στιγμή και δεν αργεί να διαπιστώσει ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο πολύτιμος για εκείνον σταυρός! 

Ο πανικός τον έχει ζώσει κυριολεκτικά και τον έχει μετατρέψει σε υποχείριο του. Ερευνά εξονυχιστικά ολάκερο σχεδόν το σπίτι προσπαθώντας να θυμηθεί που μπορεί να τον έχει αφήσει. Μα ο σταυρός είναι άφαντος. Μπαίνει στην τουαλέτα και αδειάζει τον κάδο όπου αποθέτει τα βρώμικα ρούχα. Ψάχνει σαν τρελός φανέλες και παντελόνια. Σταυρό όμως δεν μπορεί να βρει. 

Ψαχουλεύει τον νιπτήρα και τον καθρέφτη μπροστά του. Θυμάται ότι συνήθως αφήνει εκεί τον σταυρό του πριν να μπει στο ντους και τον φορά μετά μόλις ντυθεί διότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόν. Η προστασία του είναι ακαταμάχητη. Όμως ούτε εκεί υπάρχει σταυρός και αρχίζει να απελπίζεται. Νιώθει ότι χάνει την όραση του. Ότι το μυαλό του είναι πλέον αιχμάλωτο μέσα σε ένα πολυδαίδαλο λαβύρινθο τον οποίο σκλάβωσε το πηχτό σκοτάδι και δεν έχει άδικο. Όλοι ξέρουμε πόσο κακό μας προκαλεί ο πανικός. 

Επιστρέφει στο υπνοδωμάτιο του και προσπαθεί να ηρεμήσει και να σκεφτεί όσο πιο λογικά γίνεται. Πρέπει βρεθεί ο σταυρός αλλά αυτό είναι αδύνατο αυτήν την πολύ δύσκολη για αυτόν στιγμή. Βρίσκεται στην κόλαση και ο παράδεισος μόλις που αχνοφαίνεται κάπου στο βάθος του ορίζοντα. 

Ένας παλιός φθαρμένος σταυρός που τον περιμένει στο κομοδίνο του θα βρεθεί πάνω στον λαιμό του. Τώρα αρχίζει να νιώθει καλύτερα και το σκοτάδι υποχωρεί για να δώσει την θέση του στο χρυσοποίκιλτο φως. Αρχίζει να βαδίζει στο νοητικά μέσα στον λαβύρινθο κυνηγώντας την λύτρωση που είναι βέβαιος ότι θα βρει όταν εξέλθει.Προσεύχεται.Ελπίζει! 

Ξαφνικά μια σταγόνα ελπίδας φουσκώνει τα στήθη του. Μια φωνή μέσα του τον καλεί να επιστρέψει στην τουαλέτα όπου βρίσκεται το ντους και να ψάξει ξανά τον χώρο. Νιώθει ότι εκεί θα βρει τον σταυρό του και όντως μόλις μπήκε στην τουαλέτα τον βλέπει να κρέμεται υπομονετικά εντελώς ακίνητος πάνω στο σταντ πάνω από τον νιπτήρα! Η θλίψη μέσα του έχει πια διαλυθεί. Αρπάζει με ικανοποίηση τον σταυρό και τον φοράει στον λαιμό του αφού πρώτα φίλησε τον φθαρμένο αλλά όμορφο σταυρό που τον βοήθησε να προσευχηθεί και να βιώσει άλλο ένα θαύμα!! 

Πλέει τώρα σε πελάγη ατέλειωτης ευτυχίας. Αγαλλιάζει από χαρά και δέος μπροστά στον Θεό. Διότι αν δεν θέλει ο Θεός το θαύμα δεν μπορεί να συμβεί. Πιστεύει ότι ο Θεός άκουσε τις γοερές κραυγές της εσωτερικής προσευχής του και του έφερε το ποθούμενο.Βέβαιος πια για την αγάπη του Θεού ετοιμάζεται να ξαπλώσει και να μεταβεί για άλλη μια φορά στο πανέμορφο βασίλειο του μυθικού Ύπνου. 

Σκέφτεται όμως το μεγάλο του σφάλμα. Είναι αμαρτωλός και δεν εκκλησιάζεται μα έχει τον Θεό μέσα στην καρδιά του. Αφέθηκε σκόπιμα να γκρεμιστεί ψυχολογικά προκειμένου έτσι να καταλάβει ότι χωρίς Θεό η ζωή είναι ανώφελη. Ο Θεός είναι πανταχού παρών και πάντα σπεύδει να βοηθήσει τον άνθρωπο.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΜΩΣ ΛΕΙΠΟΥΝ!!