Αυτή οδηγούσε βιαστικά για τη δουλειά της, ενώ την προηγούμενη στιγμή είχε εκνευριστεί με ένα τύπο που της έκοψε τον δρόμο και μόλις που απέφυγε τη σύγκρουση.
Στο στενάκι πριν πλησιάσει τη μεγάλη είσοδο στη δουλειά της αντίκρυσε ένα τύπο που έκανε το πρωινό του περπάτημα.
Επειδή έπρεπε να ελαττώσει για να στρίψει, πρόλαβε να διαβάσει την ατάκα στην μπλούζα του: “Busy doing nothing” έγραφε κι αμέσως σαν αστραπή πέρασε από μπροστά της όλο το στρες της καθημερινότητας της.
Να είναι όλα στην εντέλεια, οικογένεια, σπίτι, εργασία, πάντα busy doing something, πάντα ενοχική αν δεν ήταν απασχολημένη με κάποια εργασία.
Όπως και όλοι οι άνθρωποι που γνώριζε.
Τρέχουν, τρέχουν πίσω από υποχρεώσεις και ανάγκες που μόλις ολοκληρωθούν πρέπει να εφεύρουν καινούριες.
Για να μην πάψουν να είναι busy.
Μήπως ο κύριος συνειδητά επέλεξε το μπλουζάκι με το λογότυπο και το τηρούσε στη ζωή του;
Ποιος ξέρει;
Ποιος εκτίμησε την απασχόληση του να σταματήσει τον χρόνο για να μην κάνει τίποτα;…
Για να ρίξει ρυθμούς, να ανασαίνει απλά χωρίς απαιτήσεις, να ανακάμψει…
Να βρει τον χαμένο του εαυτό μέσα στις τόσες επίπλαστες ανάγκες.
Για να μην κάνει τίποτα, εκτιμώντας όλα αυτά που κατάφερε, κατανοώντας ότι η γη γυρίζει ακόμη κι αν ο ίδιος σταματά.
Σε αυτό το “τίποτα” ίσως να είναι τα πάντα…
