Ο Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι ήταν Ρώσος συγγραφέας, κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Οι σχολές ψυχολογίας, θεολογίας και λογοτεχνικής κριτικής έχουν διαμορφωθεί βαθιά από τις ιδέες του. Τα έργα του χαρακτηρίζονται συχνά προφητικά επειδή προέβλεπαν με ακρίβεια πώς θα συμπεριφέρονται οι επαναστάτες της Ρωσίας αν έρχονταν σε εξουσία.

Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του ήταν γιος κληρικού. Σύμφωνα με την παράδοση της εποχής θα έπρεπε να γίνει και αυτός κληρικός, όμως κατόρθωσε να σπουδάσει ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία. Φεύγοντας από τη στρατιωτική υπηρεσία τελείωσε την καριέρα του ως διευθυντής ενός πτωχοκομείου στη Μόσχα. Το 1843 έλαβε την απόφαση να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη λογοτεχνία.

Στις 23 Δεκεμβρίου 1849, ο Ντοστογέφσκι ήταν να εκτελεστεί για τη συμμετοχή του στο ”Κύκλο Πετρασέβσκι”,  μία ομάδα διανοούμενων και λογοτεχνών που πρότειναν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που εναντιόνωνταν στη πολιτική του Τσάρου. Την στιγμή που οι στρατιώτες πήραν τα όπλα στα χέρια τους και τον σημάδεψαν κατέφθασε ένας ιππέας που έφερε τα χαρμόσυνα νέα ότι ο Τσάρος Νικόλαος Α’ πρόσφερε συγχώρεση στους καταδικασμένους. Αντί να εκτελεστούν θα μεταφέρονταν στα κάτεργα της Σιβηρίας.

Αμέσως μετά την παραλίγο του εκτέλεση ο συγγραφέας έγραψε επιστολή στο αδελφό του με τα ακόλουθα λόγια ‘‘Όταν σκέφτομαι τη ζωή μου μέχρι τώρα και συνειδητοποιώ πόσο χρόνο σπατάλησα σε τιποτένια πράγματα, σε λάθη, σε τεμπελιά, στη αδυναμία να ζήσω. Όταν συνειδητοποιώ πόσο λίγο εκτίμησα τη ζωή, πόσες φορέας πρόδωσα την καρδία και την ψυχή μου-τότε η καρδιά μου ματώνει. Η ζωή είναι δώρο, η ζωή είναι ευτυχία, κάθε λεπτό μπορεί να γίνει μία αιωνιότητα ευτυχίας’’

Το 1859 επέστρεψε στην Πετρούπολη και εξέδωσε μαζί με τον αδελφό του δύο περιοδικά, τα οποία όμως δεν σημείωσαν επιτυχία με αποτέλεσμα ο Ντοστογιέφσκι να βρεθεί καταχρεωμένος. Ο μόνος τρόπος για να συγκεντρώσει χρήματα και να ξεπληρώσει τα χρέη του ήταν η συγγραφή. Την ίδια περίοδο εκδηλώθηκε το σχεδόν νοσηρό του πάθος για τα τυχερά παιχνίδια. Σε αυτό το διάστημα έγραψε τα καλύτερα του έργα: Ο παίκτηςΟι αδερφοί ΚαραμαζώφΈγκλημα και ΤιμωρίαΟ ΗλίθιοςΟι δαιμονισμένοι. Όταν κατάφερε πλέον να ανασάνει από το βάρος των χρεών ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού “Πολίτης” και λίγα χρόνια αργότερα εξέδωσε το δικό του περιοδικό, Το Ημερολόγιο Ενός Συγγραφέα, που σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκδοτικές εμπειρίες σημείωσε τεράστια επιτυχία.

Το τελευταίο του μυθιστόρημα υπήρξε το «Αδελφοί Καραμάζωφ» (1880). Η πλοκή του έργου επικεντρώνεται γύρω από την διαλυμένη οικογένεια των Καραμάζωφ, που προσπαθεί μετά από χρόνια να γεφυρώσει το χάσμα που την χωρίζει.

Πέθανε το 1881 στην Αγία Πετρούπολη σε ηλικία 60 ετών. Αξίζει να σημειωθεί πως το σπίτι του Ντοστογιέφσκι στην Αγία Πετρούπολη, όπου απεβίωσε στις 9 Φεβουαρίου του 1881, διατηρείται ως μουσείο.

”Η ζώη είναι δώρο”, είχε γράψει. Λόγια που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα. 

Αν και ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι έχει γράψει κάποια διηγήματα και δοκίμια θα αναφέρθω στα πιο γνωστά του μυθιστορήματα: 

  • 1846:«Οι φτωχοί»
  • 1846:«Ο σωσίας»
  • 1847:«Η νοικοκυρά»
  •  1849:«Νιετόσκα Νιεζβάνοβα»
  • 1859:«Το όνειρο του θείου μου»
  • 1859:«Το χωριό Στεπαντσίκοβο και οι κάτοικοί του»
  • 1861:«Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων»
  • 1861:«Ταπεινοί και καταφρονεμένοι»
  • 1864:«Σημειώσεις από το υπόγειο»
  • 1866:«Έγκλημα και τιμωρία»
  • 1867:«Ο παίκτης»
  • 1869«Ο ηλίθιος»
  • 1869:«Ο αιώνιος σύζυγος»
  • 1872:«Οι δαιμονισμένοι»
  • 1875:«Ο έφηβος»
  • 1880:«Αδελφοί Καραμαζώφ»